ေက်ာင္းသားဘဝ၏ တစ္ပိုင္းတစ္ဆမ်ား

၁၀တန္းေအာင္စရင္းထြက္ေတာ့ အနဲ႕ဆံုးဂုဏ္ထူးေလးတစ္ခုေလာက္ေတာ့ ပါမယ္တြက္ထားတဲ့ထဲက ၁လံုးမွ ပါမလာ.... ေဒါသေတြထြက္..ေအာင္စရင္းသြားၾကည့္ေပးတဲ့လူကိုေတာင္ရန္ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္... အိမ္မွာဆက္ေနရင္ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ေအာင္လား။ ဂုဏ္ထူးဘယ္ႏွခုပါလဲေမးရင္ ၁လံုးမွ မပါဘူးဆိုတာၾကီးကို ေျဖရမွာ စက္ဆုတ္လြန္းလို႕ လွည္းတန္းက သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ၂ ည ၃ည သြားေနလိုက္တယ္ .. အမွတ္စာရင္းထြက္ေတာ့ ၃၂၂ မွတ္ (အမွတ္ေပါင္း ၅၀၀မွာ) ...ျမန္မာစာက ၇၂ အဲ့ဒီ့အမွတ္က ဂုဏ္ထူးတင္ျပီးမွျပန္က်လာတဲ့အမွတ္မ်ိဳး.. သခ်ာၤမွာက်ေတာ့လာျပီး ၇၅မွတ္တဲ့ အဲ့ဒီ့၇၅ ေလး တျခားဘာသာနဲ႔ေနရာလဲလိုက္ပါလား..ဒါဆိုေတာ္ေသး။

ဒီ ၃၂၂နဲ႕ေတာ့ ငါတက္ခ်င္တဲ့အင္ဂ်ီနီယာလိုင္းနဲ႕ေတာ့ေဝးျပီ.. ဘာစိတ္ကူးမွမရွိေတာ့ဘူး... Ecoတက္ဖိုလည္းစိတ္မဝင္စား ... ဒီလိုေနရင္းနဲ႕တကၠသိုလ္ေလွ်ာက္ဖို႕formေတြက်ေတာ့ ..နည္းပညာတကၠသိုလ္မရွိေတာ့ဘူး.. ေကာလိပ္တဲ့အသစ္... အနည္းဆံုး ၂၉၀ ရရင္တက္လို႕ရမယ္တဲ့.. ဒါနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၅ေယာက္ထဲက ၃ေယာက္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ .. ေက်ာင္းေတြက်ေတာ့ ၁ေယာက္က သန္လ်င္ GTC (နည္းပညာေကာလိပ္). ကိုယ္က ေမွာ္ဘီ.. အမွတ္၂၉၀ အနည္းဆံုးဆိုေပမယ္ သန္လ်င္၊ ေမွာ္ဘီက အနည္းဆံုး ၃၁၀ ေက်ာ္မွ.... ၃၁၀ေအာက္ေတြကိုယ မအူပင္၊ဖ်ာပံုေတြပို႕တယ္။ မိန္းကေလးဆိုရင္ အနည္းဆံုး မအူပင္ကို ၃၀၉ မွတ္နဲ႕ျဖတ္လိုက္လို႕ ၃၀၇မွတ္နဲ႕ေလ်ာက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ GTC မရရွာဘဲ ဒုတိယ ဦးစားေပး E-major ေရာက္သြားတယ္ ...

ေက်ာင္းလာအပ္ပါလို႕ေရာက္လာတဲ့ ေခၚစာက ညိဳၾကမ္းၾကမ္းစာရြက္၁ရြက္... နည္းပညာေကာလိပ္ ေမွာ္ဘီတဲ့.. ဘယ္နားမွာမွန္း၊ ဘယ္လိုသြားရမွန္းမသိ။ ကိုယ္႕ေက်ာင္းက ၁ေယာက္မွ ေမွာ္ဘီမွာ မက်ၾက.. ေလ်ာက္သမွ်အားလံုးသန္လ်င္မွာ ..ငါ၁ေယာက္မွ ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေမွာ္ဘီေရာက္သြားမွန္းမသိ.. ဒီလိုနဲ႕ အိမ္နားက အသိရဲ႕သမီးကေမွာ္ဘီမွာေနေတာ့ ပါရမီက ေမွာ္ဘီ GTC ဆိုတဲ့ကားကိုစီးသြားတဲ့ ..ဒါနဲ႔စီးသြားလိုက္တာ .. ၂နာရီနီးပါးေလာက္ၾကာတယ္ ..ေက်ာင္းက ေမွာ္ဘီျမိဳ႕ကို ၈မိုင္ေက်ာ္သြားတယ္ ... ရန္ကုန္ကေနဆိုအားလံုးေပါင္း ၃၃မိုင္ေပါ့...ေက်ာင္းကေကာလိပ္လို႕သာ ကင္ပြန္းတပ္ထားတာ .. အထက္တန္းေက်ာင္းသာသာ ..

ေက်ာင္းအပ္ဖို႕ Registration ကိုဂိတ္ေပါက္ကေနေလ်ာက္ကတာဘဲ ၁၀မိနစ္ေလာက္..ေက်ာင္းအပ္ျပီးေတာ့ kantine ဘက္ေလ်ာက္ေတာ့ kantine သြားတဲ့လမ္းက ခဝါျခံဳၾကီးက ကိုယ့္အရပ္ထက္ျမင့္တယ္.. အခုမွာခင္းထားကာစ ေျမညီလမ္းေပၚတက္ေလ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ ၅ဆိုင္... အေဆာင္ေနပါလားတဲ့ ခရီးသက္သာေအာင္.. အ
ေဆာင္ေတြအကုန္လံုးနီးပါက ထရံကာေလးေတြ.. ဆိုးတာက ညဆိုမီးမရွိတာ .. ခရီးပမ္းခ်င္လည္းပမ္းေစေတာ့ ေက်ာင္းကားစီးျပီးဘဲ တက္ေတာ့မယ္...

ပထမဆံုးေက်ာင္းစဖြင့္တဲ့ေန႕ .. ေက်ာင္းကားက ပါရမီဂိတ္ကသြားစီးရမယ္တဲ့... အေမက ပါရမီဂိတ္ထိပိုေပးတယ္... အဲ့ဒီကေနရပ္ေနတဲ့ေက်ာင္းကား ၂စီးထဲက အရင္ထြက္မဲ့၁စီးေပၚတက္စီးလိုက္တယ္ ... ပထမဆံုးေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ေန႕ျဖစ္တာက ၁ေၾကာင္း.. ၂၀၀၀မွာ ၁၀တန္းေအာင္တဲ့လူေတြက ၈၈ႏွစ္ေအာက္ေတြနဲ႔မို႕လို႕ ပံုမွန္ထက္ ၂ဆလူပိုမ်ားတဲ့ႏွစ္ .. ေက်ာင္းကားက ငါးပိသိပ္၊ ငါးခ်င္သိပ္၊ ေက်ာင္းကားေပၚေရာက္ေတာ့ Main ထဲက IT မွာတူတူတက္ဖူးတဲ့ ေကာင္မေလး၊ ၈တန္းတုန္းက သခ်ာၤတူတူ က်ဳရွင္တက္ဖူးတဲ့ေကာင္မေလးနဲ႕၊ တရုပ္ဘံုေက်ာင္းမွာ တရုပ္စာတူတူသင္ဖူးတဲ့ေကာင္ေလးရယ္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့ အင္းဒီေက်ာင္းမွာငါနဲ႕သိတဲ့လူ ၃ေယာက္ေတာ့ရွိသြားျပီေပါ့ ..

ဒီလိုနဲ႕ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ Kantine မေျပာနဲ႔ ကိုယ္တက္ရမယ့္အခန္းဘယ္နားမွန္းမသိလို႕ ရွာလိုက္ရတာ ..ေက်ာင္းမွာလူေတြကလည္းမ်ား major ေတြကလည္းမခြဲရေသးေတာ့ အတန္းေတြအကုန္လံုးေပါင္းျပီးတက္ေပါ့... ဒီလိုနဲ႔ ပထမ major မခြဲရေသးတဲ့ ၁ပတ္မွာေတာ့ ေန႕တစ္ဝက္ဘဲ စာသင္တာနဲ႕ အိမ္အျပန္ကို လိုင္းကားနဲ႕ဘဲျပန္ရတယ္ .. လိုင္းကားဆိုေတာ့ ဂိတ္တိုင္းရပ္ ေမွာ္ဘီကေန အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ထိ ၂နာရီခြဲ ၃နာရီေလာက္ၾကာတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ အရသာ ၁တစ္ခုနဲ႕ဘဲ အပင္အပန္းခံႏိုင္ခဲ့တာဘဲေလ